امام حسن عسگرى(علیه‎السلام) در بخشی از توقیع شریف خود به على بن الحسین(صدوق اول)، بعد از حمد و ثناء خداوند و صلوات و سلام بر عترت طاهرین چند مورد را به على بن الحسین وصیت و سفارش مى‎کند:

... علیک بالصبر و انتظار الفرج قال النبى صلى الله علیه و آله افضل اعمال امتى انتظار الفرج لا تزال امتى و لایزال شیعتنا فى حزن حتى یظهر ولدى الذى بشریه النبى صلى الله علیه و آله انه یملاء الارض عدلا و قسطا کما ملئت ظلما و جورا .

زیرا که پیغمبر(صلى الله علیه و آله) فرمود بهترین کارهاى امت من در انتظار فرج او بودن است. همواره امت من و پیروان ما در اندوه هستند تا فرزندم که پیغمبر(صلى الله علیه و آله) به ظهور او خبر و نوید داده است آشکار گردد و زمین را پر از عدل و داد کند چنانکه پر از ظلم و جور باشد.

جابر بن عبدالله انصارى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه و آله) روایت مى‎کند که فرمود حجت خدا از نظر آنها غائب مى‎گردد و نام برده نمى‎شود تا آن که خداوند او را ظاهر گرداند پس وقتی که خداوند او را آشکار ساخت زمین را پر از عدل و داد مى‎کند، چنانکه پر از ظلم و ستم شده باشد.

سپس فرمود: خوش بحال آنها که در غیبت وى پایدارند، خوش بحال کسانی که در راه روشن خود ثابت‎قدم مى‎مانند، اینانند که خداوند درباره‎شان فرموده است: والذین یؤمنون بالغیب¹ و فرموده: اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون²

یعنى اینان طرفداران خدا هستند بدانید که طرفداران خدا رستگارند.³



در دعوات راوندى روایت کرده که پیغمبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: انتظار الفرج بالصبر عبادة؛ یعنى انتظار فرج با صبر و بردبارى عبادت است .⁴

صدوق در کمال الدین از جابر جعفى از امام رضا(علیه‎السلام) روایت نموده که فرمود زمانى بر مردم خواهد گذشت که امام آنها از نظرشان غائب گردد خوش بحال آنها که در آن زمان بر عقیده خود نسبت به ما ثابت مى‎مانند. کمترین ثوابى که آنها دارند اینست که خداوند متعال آنها را با این کلام صدا زند: بندگان من که به من ایمان آوردید و غیبت مرا تصدیق کردید شما را به ثواب نیکوى خود مژده مى‎دهم. شما بندگان و کنیزان حقیقى من هستید. عبادت شما را مى‎پذیرم و از تقصیرات شما مى‎گذرم و شما را مى‎آمرزم و به خاطر شما بندگانم را از باران سیراب مى‎کنم و بلا را از مردم برطرف مى‎سازم. اگر براى خاطر شما نبود عذاب خود را بر آنان (که در بدبینى و غفلت و معصیت بسر مى‎برند) فرو مى‎فرستادم.

جابر گوید: عرض کردم یابن رسول الله بهترین کارى که شخص با ایمان در آن زمان مى‎تواند انجام دهد چیست؟ فرمود: حفظ ایمان خود و ماندن در خانه.⁵

ابى عبدالله امام صادق(علیه‎السلام) روزى فرمود: آیا شما را خبر ندهم از چیزى که خداوند هیچ عملى را از بندگان بدون آن نمى‎پذیرد. عرض کردم چرا بفرمایید.

حضرت فرمود: گواهى دادن بر این که معبودى به جز الله نیست و این که محمد(صلى الله علیه و آله) بنده او و فرستاده او است و اقرار نمودن به هر آنچه خداوند به آن امر فرموده است و دوستى از براى ما و بیزارى از دشمنان ما، یعنى ما امامان بخصوص و تسلیم شدن به آنان و پرهیز و کوشش و اطمینان داشتن و چشم به راه قائم(عجل الله تعالى فرجه الشریف) بودن.

سپس فرمود: ما را دولتى در پیش است که هر وقت خدا بخواهد آن را پیش خواهد آورد. سپس فرمود: هر کس از بودنش در شمار یاران امام قائم شادمان است باید به انتظار باشد و با همین حال انتظار به پرهیز و اخلاق نیکو رفتار کند پس اگر اجلش فرا رسید و امام قائم پس از مرگ او قیام کرد پاداش او همانند پاداش کسى است که امام قائم پس از مرگ او قیام کرد. پاداش او همانند پاداش کسى است که امام قائم را درک کرده باشد پس کوشا باشید و به انتظار بنشینید. گوارا باد بر شما اى گروهى که مشمول رحمت خدائید.⁶

در کتاب کمال الدین از ابوبصیر از امام صادق(علیه‎السلام) نقل شده که فرمود: طوبى شیعة قائمنا المنتظرین بظهور فى غیبته و المطیعین له فى ظهوره اولئک اولیاء الله الذین لاخوف علیهم ولا هم یحزنون؛ خوشا به حال پیروان امام قائم که در غیبتش(با خودسازى) انتظار ظهورش را مى‎کشند و به ظهورش مطیع فرمان اویند. آنها اولیاى خدا هستند همانا که نه ترسى دارند و نه غمى .⁷

از کافى از حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه و آله) روایت کرده که فرمود: ان اعظم الناس یقینا قوم یکونون فى آخرالزمان لم یلحقوا النبى و حجب عنهم الحجة فامنوا بسواد فى بیاض؛‍ همانا بزرگترین مردم از جهت یقین گروهى هستند که در آخر زمان مى‎باشند. پیغمبر(صلى الله علیه و آله) را درک نکرده‎اند و حجت و امام ایشان نیز در غیبت است. ولی ایمان آورده‎اند به سیاهى که در سفیدى است. یعنى به قرآن و آثار و اخیارى که از نبى اکرم(صلى الله علیه و آله) و ائمه اطهار(علیهم‎السلام) به آنها رسیده است.

از حضرت امام سجاد علیه السلام روایت شده که فرموده :من ثبت على ولایتنا فى غیبة قائمنا اعطاه الله اجر الف شهید مثل شهداء احد و بدر کسى که بر ولایت ما در هنگام غائب بودن قائم ما ثابت باشد خداوند اجر هزار شهید مانند شهداء بدر و احد به او اعطاء فرماید.

از حضرت صادق(علیه‎السلام) روایت شده که فرمود: من مات منکم على هذا الامر منتظرا له کان کمن فى فسطاط القائم (علیه‎السلام)؛ کسى که بمیرد از شما، در حالی که منتظر ظهور حضرت قائم (علیه‎السلام) باشد مانند کسى است که در خیمه قائم با ایشان باشد.⁹

از امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه‎السلام) سؤال شد: اى الاعمال احب الى الله عزوجل قال انتظار الفرج؛ از امیرالمؤمنین(علیه‎السلام) سؤال شد کدام اعمال و کارها نزد خداى تعالى محبوب‎تر است؟ فرمود انتظار فرج.¹⁰

از ابى حمزه از ابى خالد کابلى از على بن الحسین(علیه‎السلام) حدیثى روایت کرده که در آن مى‎فرماید: به درستى که اهل زمان غیبت حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه) که قائل به امامت او و منتظر ظهور او هستند بهترین اهل هر زمانى مى‎باشند. براى این که خداى تعالى از عقل و فهم و معرفت به اندازه‎اى به آنها اعطاء فرموده که غیبت نزد آنها به منزله حضور و مشاهده شده است و آنان را در این زمان به منزله مجاهدین با شمشیر در جلو رسول خدا(صلى الله علیه و آله) قرار داده است. اینان بندگان خالص خدا و به راستى شیعیان ما و دعوت کنندگان به دین خدا در نهان و آشکار هستند.¹¹

در غیبت نعمانى از فضل بن یسار نقل مى‎کند که گفت از امام باقر(علیه‎السلام) شنیدم که فرمود: کسى که بمیرد در حالى که امام خود را مى‎شناخته، زیانى نبرده، خواه ظهور امام زمان زود واقع شود و یا به تاخیر بیافتد و هر کس بمیرد و امام خود را بشناسد مانند کسى است که با مهدى منتظر(عج) در خیمه‎اش بوده است .¹²

در کتاب غیبت نعمانی از عمرو بن ابان روایت کرده که گفت شنیدم امام صادق(علیه‎السلام) مى‎فرمود علامت (ظهور قائم آل محمد) را بشناس که اگر آن را بشناسى ضررى به تو نمى‎رساند خواه این امروز واقع شود یا به تاخیر بیافتد. خداوند مى‎فرماید: یوم تدعو کل اناس بامامهم؛ یعنى روز قیامت هر دسته‎اى را با امام خودشان مى‎خوانیم. پس هر کس امام خود را بشناسد مانند کسى است که در خیمه منتظر بوده است.¹³

یوم ندعو کل اناس بامامهم؛ روز قیامت هر گروهى را با امام و رهبرشان مى‎خوانیم.¹⁴

در حدیثى که شیعه و اهل تسنن از امام على بن موسى الرضا(علیه‎السلام) به سندهاى صحیح نقل کرده‎اند چنین مى‎خوانیم که آن امام از پدرانش از پیامبر(صلى الله علیه و آله) در تفسیر آیه فوق نقل فرموده: یدعى کل اناس بامام زمانهم و کتاب ربهم سنة نبیهم؛ در آن روز هر قومى همراه امام زمانشان و کتاب پروردگار و سنت پیامبرشان خوانده مى‎شوند.¹⁵

از امام صادق(علیه‎السلام) روایت شده است: آیا شما حمد و ستایش و سپاس خدا را بجا نمى‎آورید؟ هنگامى که روز قیامت مى‎شود خداوند هر گروهى را با کسى که ولایت او را پذیرفته مى‎خوانند. ما را همراه پیامبر(صلى الله علیه و آله) و شما را همراه ما. فکر مى‎کنید در این حال شما را به کجا مى‎برند؟ به خداوند کعبه به سوى بهشت. امام سه بار این جمله را تکرار کرد.¹⁶

پی نوشت ها:

1- سوره بقره  آیه 6.

2- سوره مجادله، آیه 22.

3- بحارالانوار، ج 13، مترجم ص 919.

4- بحارالانوار، ج 13، ص 921.

5-  بحارالانوار، ج 13، مترجم ، ص 921.

6- کتاب غیبت نعمانى، ص 235.

7- تفسیر نمونه، ج 8، ص 339.

8- تفسیر اطیب البیان، ج 1، ص 149.

9- تفسیر اطیب البیان، ج 1، ص 149.

10- تفسیر اطیب البیان، ج 1، ص 150.

11- همان .

12- همان .

13- بحارالانوار، ج 13، ص 916 مترجم .

14- بحارالانوار، ج 13، مترجم، ص 917.

15- سوره اسراء، آیه 71.

16- تفسیر نمونه، ج 12، ص 203.

17- همان .

برگرفته از کتاب برگى از آسمان، شرحى بر توقیعات حضرت مهدى(عج)، حجت الاسلام میرزا على بابائى .

گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی

منبع : وعده صادق